-Με διωξαν απ’την δουλεια… ο διευθυντης με ειπε τουριστα!
-Α τον ψευτη…. και δεν του τραβηξες καμια βρισια???…
-Του πεταξα τον φραπε στα μουτρα για την κουβεντα που ξεστομισε.. μετα ειπα να του πεταξω και την καρεκλα…. αλλα βαριομουν να κατεβασω τα ποδια..
Αυτός: Γεια! Θες να σε κεράσω ένα ποτάκι;
Αυτή: Όχι ευχαριστώ.
Αυτός: Μην ευχαριστεις εμένα… Τον Θεό να ευχαριστήσεις που επιτέλους κάποιος σε ρώτησε.
Ένας τελειόφοιτος της Ψυχολογίας έπρεπε να κάνει μια εργασία για τα δυνατά συναισθήματα. Ο επιβλέπων καθηγητής του συνέστησε να αποφύγει
τους ανθρώπους των πόλεων, πολλά λόγια και λίγη ουσία και να ψάξει για πηγές στην ύπαιθρο. Μια και δυο, παίρνει τα βουνά και σ` ένα
χωριό στην Πίνδο εντοπίζει ένα γεροντάκι που καθόταν μοναχό του.
-Γεια σου παππού… μπλα μπλα μπλα …θυμάσαι να μου πεις μια φορά που να σου `τύχε κάτι και να χάρηκες ΠΟΛΥ;
Ο γερακος σκέφτεται, σκέφτεται…
-Μια φορά, πριν πολλά χρόνια ένας γείτονας -Θεός σχωρεστον-έ χασε ένα πρόβατο στο βουνό. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμία δεκαριά νοματαίοι,
βγήκαμε στο βουνο βρήκαμε το πρόβατο, το γαμ…με και το φέραμε πίσω.
(-Αυτό δεν μπαίνει στην εργασία…για να ξαναδοκιμάσω) -ωραία…μήπως θυμάσαι καμιά ΑΛΛΗ φορά, που να `γίνε κάτι ΑΛΛΟ και να χάρηκες
ΠΟΛΥ;
Ξανασκέφτεται ο γερακος…. -Μια άλλη φορά, ένας άλλος γείτονας-Θεός σχωρεστον κι αυτόν-έχασε την κόρη του στο βουνό. Ε, μαζευτήκαμε
καμιά εικοσαριά άντρες, βγήκαμε στο βουνό, ψάξαμε, τη βρήκαμε, τη γαμ…με και τη φέραμε πίσω.
-Ωραία, παππού…(σε λάθος κατεύθυνση ψάχνω, ας αλλάξω θέμα) τώρα να σε ρωτήσω κάτι άλλο…θυμάσαι να μου πεις αν σου έτυχε ποτέ τίποτα
που να ντράπηκες ΠΟΛΥ;;;
Ο γερακος πέφτει σε βαθιά περισυλλογή…το βλέμμα χαμηλωμένο…και τελικά, με ύφος μεγάλης ένοχης,:
-Μια φορά χάθηκα στο βουνό……
– Ποιος πέθανε?
– Η πεθερά μου!
– Σωπα ρε συ…. και γιατι κρατάτε το φέρετρο στραβά?
– Αμα το κρατάμε ίσα ροχαλίζει.
Βλέπω το βίντεο του γάμου μου ανάποδα….
Τρελλαίνομαι για τη στιγμή που βγάζω τη βέρα και βγαίνω από την εκκλησία….
– Δεν μυρίζει ασχημα η βροχή;
– Δεν βρεχει…
– Μα δεν άκουσες την βροντή;
– Δεν ήταν βροντή…
Μάδησα τη Μαργαρίτα να δω αν μ’ αγαπάει.
Τρεις ώρες μου πήρε.
Πολύ μαλλί αυτή η κοπέλα!
Πάω σε ξενοδοχείο, μου λένε: «Σαν στο σπίτι σας».
Πάω σπίτι μου, μου λένε: «Τι το πέρασες εδώ, ξενοδοχείο;»
….κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα!
Φτωχοί, πάμπφτωχοι συνταξιούχοι ήταν ο γέρος κι η γριά, δεν τα έβγαζαν πέρα, έτυχαν και κάτι έκτακτα, έφτασε ο κόμπος στο χτένι, την επόμενη μέρα δεν θα είχαν τι να βάλουν στο τσουκάλι.
– Πήρα τη μεγάλη απόφαση, λέει η γριά. Θα εκδοθώ.
Τον έπιασαν τα γέλια τον γέρο:
– Είσαι σοβαρή μωρή, σε τέτοια ηλικία;
Δεν είχαν όμως κι άλλη επιλογή, στολίστηκε η γριά, φτιασιδώθηκε, αρωματίστηκε και, υπό το μειδίαμα του γέρου, πήρε τους δρόμους. Το επόμενο πρωί, κοιμόταν ακόμα ο γέρος, πάει η γριά στο κρεβάτι, τον ξυπνάει και του πετάει στα μούτρα 200 ευρώ.
Τρελάθηκε αυτός:
– Έλα ρε σύ, βρέθηκε έστω και ΕΝΑΣ άντρας να σε πλησιάσει;
– Ένας μόνο; Διακόσιοι!
-Μωρό μου, να σου πω ένα μυστικό? Ξάπλωσα και δεν φοράω τίποτα κάτω απο τα σεντόνια!!
-Και γιατί ρε παιδάκι μου δεν μου λες στα ίσια “θέλω λεφτά να πάρω εσώρουχα”?