– Γιατί περπατάς σα χεσμένος;
– Αστα ρε, πονάει ο κώλος μου…

– Γιατί, τι έγινε?
– Εκεί που περπατούσα χτες βράδυ για να ξεχάσω τον χωρισμό μου με την Μαίρη, σκοντάφτω σε ένα παλιό λυχνάρι, βγαίνει ένα τζίνι και μου λέει “Εχεις μια ευχή”..

– Ελα ρε!!! καλά, και τι του είπες?

– “Γάμησε μας και συ βραδιάτικα”

-Γνώρισα χθές ενα πολύ καλό παιδί, ώριμος, ευγενικός, σπουδαγμένος στο εξωτερικό…
-Πού τελείωσε;

-Στα βυζιά μου,αλλά τι σχέση έχει αυτό;;;

Μια πανέμορφη κοπέλα πάει στον γυναικολόγο για το ετήσιο check up της. Ο γιατρός της ζητάει να βγάλει τα ρούχα της και να ξαπλώσει προκειμένου να την εξετάσει.
– Γιατρέ, λέει η κοπέλα ντροπαλά, δεν μπορώ να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά σας…

– Καλά, λέει ο γιατρός, θα σβήσω τα φώτα. Βγάλτα εσύ και πες μου όταν είσαι έτοιμη.

Σε μερικά λεπτά ακούγεται η φωνή της κοπέλας στο σκοτάδι.
– Γιατρέ, είμαι έτοιμη. Τι να τα κάνω τα ρούχα μου;

– Τα ρούχα σου; λέει ο γιατρός, βάλτα εδώ πάνω από τα δικά μου…

Ήταν ένας κτηνοτρόφοε και εξέτρεφε γουρούνια, αλλά τελευταία είχε ένα πρόβλημα. Τα γουρούνια δεν αναπαραγόντουσαν. Φώναξε τον κτηνίατρο, και αυτός του είπε να πάρει τα γουρούνια, να τα πάει στο βουνό και να τα γ@μήσει ένα-ένα. Μετά να τα ξαναπάει στην φάρμα και να τα παρατηρήσει το επόμενο πρωί. Αν τα γουρούνια ήταν στο γρασίδι, σήμαινε ότι όλα ήταν εντάξει. Αν όχι, θα έπρεπε να το ξανακάνει την επόμενη μέρα, μέχρι τα γουρούνια να μένουν στο γρασίδι.

Βάζει ο κτηνοτρόφος τα γουρούνια στο αγροτικό, τα πάει στο βουνό και τα γ@μάει ένα-ένα. Ξυπνάει το επόμενο πρωί και ρωτάει την γυναίκα του:
– Γυναίκα, που είναι τα γουρούνια; Στο γρασίδι ή στην λάσπη;
– Στην λάσπη, του λέει αυτή.
Απογοητευμένος αυτός τα ξαναβάζει στο αγροτικό, τα ξαναπάει στο βουνό, και τα ξαναγ@μάει ένα-ένα.

Αυτό συνεχιζόταν για πολλές μέρες και είχε αρχίσει να αγανακτεί. Την δέκατη μέρα ξυπνάει αισιόδοξος, σίγουρος ότι αυτή την φορά ήταν εντάξει.

– Γυναίκα, που είναι τα γουρούνια; ρωτάει όλο ελπίδα. Στην λάσπη ή στο γρασίδι;

– Ούτε το ένα, ούτε το άλλο, λέει αυτή. Έχουν μπει στο αγροτικό και σε περιμένουν.

Γυρίζει ο Κώτσος στο χωριό του μετά απο επίσκεψη στην Αθήνα. Η εμφάνιση του είναι κάπως… περίεργη… για το μικρό χωριο.
Ο φίλος του ο Γιάννης απο περιέργεια πάει στο σπίτι του Κώτσου.

– Πώς ήταν Κώτσο η Αθήνα;
– Μια χαρά ήταν.

– Καλά και εσύ πως έγινες έτσι;
– Που να στα λέω Γιάννη μου. Πήγα προχτές στο Κολωνάκι που τόσα ακούγονται για αυτό και μιας και είχα λίγο χρόνο λέω δεν πάω να κουρευτώ. Ρώτησα που μπορώ να κουρευτώ και με έστειλαν σε ένα μεγάλο κομμωτηριο. Πήγα μέσα κάθησα και ήρθε ένας κουνιστός άντρας. “Περμανάντ;” με ρωτά. “Ναι”, απαντώ εγώ.

– Τι είναι ρε Κώτσο μου το περμανάντ; Μήπως πόνεσε;
– Όχι δεν πόνεσε, κάτι έκανε στο κεφάλι μου. Μετά ήρθε ένας άλλος κουνιστός και με ρωτάει “Μανικιούρ;”. “Ναι” απαντώ.

– Τι είναι Κώτσο μου πάλι το μανικιούρ; Μήπως πόνεσε;
– Όχι δεν πόνεσε, κάτι έκανε στα νύχια μου και εγώ δεν κατάλαβα καλά τι ήταν. Μετά ήρθε ακόμα ένας κουνιστός και με ρωτάει “Πεντικιούρ;”. “Ναι” απαντώ.

– Τι είναι Κώτσο μου το πεντικιούρ; Μήπως σε πόνεσε;
– Όχι δεν πόνεσε, κάτι έκανε στα πόδια μου. Μετά έφυγα.

Το βράδυ όπως τριγυρνούσα με ρωτάει ένας περαστικός. “Τραβεστί;”. “Ναι”, απαντώ εγώ.
Εκεί Γιάννη μου πόνεσα…